|
|
|
Манара бәете
И, Манара, ничә еллар утырдың син нур булып,
Сине кисеп төшергәннәр мәңге йөрсен хур булып.
И, Манара, синең исмең бигрәк матур кушканнар,
Әгәр телгә килгән булсаң куркыр иде дошманнар.
И, Манара, сине кискәч барча кошлар таралды,
И, Манара, син булмагач Ислам дине каралды.
И, Манара, үзәгеңне кем кискәнен белмәдең,
Бер Ходайдан әмер килеп нигә телгә килмәдең?
И, Манара, кемнәр килеп йөрәгеңне кистеләр?
Бер Ходайдан курыкмыйча йөрәгеңне өзделәр.
И, Манара, син утырдың, мөэминнәргә билгегә,
Сине кисеп төшергәннәр хур булсыннанр мәңгегә.
Манараның тәрәзәсе барда җиргә коелды,
Фәрештәләр саф-саф булып бар да җиргә җыелды.
Мәчет әйтә: “Юк гөнаһым, сүтәм диеп килдегез,
Кыямәт көн минем өчен нинди җавап бирерсез?”
Мәчет әйтә халыкларга: “Бик ашыгып сүтмәгез,
Минем түрдән үткән чакта дога кыйлмый китмәгез”.
Манараны кисү белән кояш нурлары бетте,
Иншалла, мәҗбүрмен, дип Манара авып китте.
И, Манара, иртән торгач синнән азан көтәбез,
Азан тавышын ишетмәгәч җылашып ла китәбез.
Бар халыклар җыелганнар, бар да мәчет сүтәләр,
Мәчеттәге фәрештәләр тәкбир әйтеп китәләр.
И, Манара, синең аең кояш кебек ялтырый,
И, Манара, син ауганда җирләр-күкләр калтырый.
И, Манара, ай урагың каршы иде Кыйблага,
Ничә еллар зекер, тәсбих әйкән идең Аллага.
И, Манара, ничә еллар син утырдың нур булып,
Сине кисеп төшергәннәр мәңге йөрсен хур булып.
|